Vastint wdraża program badań architektonicznych i konserwatorskich Starej Rzeźni

Historyczne budynki kompleksu Starej Rzeźni zostały objęte programem badań architektonicznych i konserwatorskich (PBKiA). Obiekty będą poddane pieczołowitym badaniom w ramach przygotowań do rozpoczęcia inwestycji przez firmę Vastint Poland. Prace będą prowadzone w porozumieniu i pod nadzorem Miejskiego Konserwatora Zabytków.

Celem PBKiA jest zbadanie pod względem konstrukcyjnym i konserwatorskim historycznych zabudowań wzniesionych w latach 1897 – 1900 według projektu Felixa Moritza, ówczesnego miejskiego inspektora budowlanego, na zlecenie Rady Miejskiej Poznania. Wnioski z badań zadecydują o przebiegu prac renowacyjnych budynków o walorach historycznych na terenie Starej Rzeźni. Zamierzeniem dewelopera jest możliwie jak najwierniejsze  odtworzenie ich pierwotnego wyglądu, z okresu, kiedy Miejska Rzeźnia rozpoczęła swoją działalność.

Autorem programu jest Jerzy Borwiński, wybitny poznański konserwator zabytków, który wcześniej zaangażowany był w renowację takich obiektów, jak m.in. poznański Okrąglak, kamienica mieszczańska przy ul. Kopernika, willa w Starym Browarze oraz Zamek w Kórniku. Jest też współautorem „Atlasu architektury Poznania”.

Jerzy Borwiński mówi: „Budynki należące do kompleksu Starej Rzeźni wzniesiono w industrialnym stylu neogotyckim. Każdy obiekt miał swoją odrębną funkcję, która rzutowała na architekturę i wygląd jego wnętrz. Elementem wspólnym dla wszystkich zabudowań jest wykonana z żółtej cegły klinkierowej elewacja, urozmaicona parapetami i gzymsami z czerwonej cegły. Już po wstępnych oględzinach kilku historycznych budynków na terenie Starej Rzeźni możemy postawić hipotezę, że pierwotnie dachy pokryte były dachówką glazurowaną w kolorze głębokiej zieleni i grafitu. Niestety, większość obiektów zachowała się w nienajlepszym stanie. Po zbadaniu różnych elementów konstrukcji będzie można wysnuć wnioski na temat wymaganych zabiegów konserwatorskich”.

W ramach badań makroskopowych grupa badawcza przeprowadzi szereg wizji lokalnych na terenie Starej Rzeźni sprawdzających rodzaj, sposób rozmieszczenia i ogólny stan poszczególnych elementów konstrukcyjnych. Z uwagi na brak archiwalnej dokumentacji historycznych zabudowań konieczne będzie wykonanie także odkrywek elementów budowlanych w celu stwierdzenia zastosowanych rozwiązań konstrukcyjnych. W trakcie prac zostaną przebadane ściany, dachy, stropy, podpiwniczenia i liczne elementy dekoracyjne wszystkich zachowanych budynków.

Rafał Przybył, Project Manager w firmie Vastint wyjaśnia: „Realizacja programu rozpoczęła się pod koniec września i potrwa do końca października. W tym czasie na placu budowy pojawią się rusztowania, z których ekipa konserwatorska będzie prowadziła prace badawcze. Chcemy dobrze zrozumieć wyzwania z jakimi możemy się spotkać przy renowacji starej zabudowy, aby na kolejnych etapach inwestycji przywrócić tym stylowym budynkom ich dawny wygląd”.

Program badań konserwatorskich i architektonicznych został przedstawiony Miejskiemu Konserwatorowi Zabytków i po zatwierdzeniu, będzie realizowany pod jego nadzorem.

Joanna Bielawska-Pałczyńska, Miejski Konserwator Zabytków deklaruje: „Zależy nam na odtworzeniu pierwotnego wyglądu historycznych zabudowań. Inwestor rozumie potrzebę zachowania oryginalnego charakteru tych postindustrialnych budynków, które stanowią ważną część dziedzictwa architektonicznego Poznania”.

Zgodnie z koncepcją teren Starej Rzeźni o powierzchni około 5,5 ha zostanie przekształcony w spójny urbanistycznie, ciekawy pod względem architektonicznym fragment centrum miasta. Realizacja zakłada renowację objętych ochroną konserwatorską budynków dawnych zakładów mięsnych i w głównej mierze adaptację ich przestrzeni na funkcje usługowe i gastronomiczne, m.in. teatr, restauracje i halę targową, a także budowę nowych obiektów o funkcji mieszkalnej, biurowej oraz usługowej. Szacowana powierzchnia zabudowy kompleksu wyniesie około
70 000 m². Koncepcję urbanistyczną projektu przygotował Przemysław Borkowicz we współpracy z młodymi poznańskimi pracowniami JEJU i UGO, natomiast wykonanie projektu architektonicznego powierzono architektom z JSK.